سوهاضمه مغزم

خب در همین راستایی که ان بالا نوشته ام :) می خواهم یک بخش از نوشتنم را به اینجا منتقل کنم و سعی کنم که حداقل هفته ای یک بار این جا هم بنویسم. به نظرم بیشتر کتاب هایی که ان بیرون هستند و می خواهند یا میگویند می خواهند که به خواننده در بهبود بخشیدن و رشد دادن شخصیت و زندگی و شادی و خوشبختی آش کمک کنند به نوشتن به عنوان یک ابزار رایگان اما بسیار موثر روان درمانی نگاه می‌کنند. ادعایی که ندارم که خیلی کتاب های روانشناسی خوانده ام اما چند سال هست که با روان شناس صحبت می‌کنم و شاید ده ها کتاب یا حداقل سی تا کتاب در مدت عمرم خواندم ام که تمرکزشان روی روان شناسی بوده است و همه این ها به نوشتن به عنوان یک ابزار خالی کردن روان روی کاغذ نگاه می‌کنند این جا می گویند تجربه ات را احساسات و افکارت را با نوشتن نام گذرای کن . وقتی اسم ان چه که احساس می‌کنی را روی کاغذ. می نویسی یا تایپ میکنی یک اتفاق قشنگ رخ می دهد دیگر ان تجربه اسم دارد نام دارد و یک جورهایی تو با ان صلح میکنی از کنارش رد می‌شوی و دیگر همه جا حملش نمی کنی با خودت . می توانی حین نام نهادنش فکر کنی که می خواهی قدم بعدی چه کار کنی می توانی همه چیزهایی که در ذهنت هست را طبقه بندی کنی و این شکلی به آرامش برسی . مهم نیست که در مدرسه برای نوشتن یک خط چه قدر عرق ریختی و این پا ان پا کردی فکر کن داری با یک دوست درد دل میکنی اصلا داری با همسرت مادرت دوست صمیمی ات حرف می زنی . همان هایی که وقتی یک اتفاقی می افتاد سریع گوشی را بر می داری بهشان پیام می دهی یا اصلا زنگ می زنی که فلانی نفهمیدی چی شد بله فکر کن با آنها هست که داری افکار تجربه و عقایدت را به اشتراک می گذاری .بله به همه این دلایل بالا تصمیم گرفته ام که هر هفته جمعه شب به وقت , ...ادامه مطلب