Paterson

هنوز هم خبری از شغل نیست. مشغول ترجمه یک کتاب روان شناسی هستم و البته دنبال شغل هم میگردم. چند تا فیلم خوب دیدم که روحیه ام را تقویت کرد یکی از انها پترسون هست ساخته جیم جارموش که گلشیفته فراهانی هم در ان بازی میکند. بار اول که دیدمش به نظرم خیلی با معنا نرسید ولی بعد که در جمعی از دوستان اهل قلم بودم وصحبت از این فیلم شد خیلی چیزها یاد گرفتم ان قدر که دو بار دیگر هم دیدمش. کلا پیام این فیلم این بود که می توان از همان لحظه های معمولی و تکراری فیلم هم خوشبختی را گرفت و چید. همان طور که پترسون راننده اتوبوس و نقش اول فیلم خوش بخت بود در همان لحظات تکراری اش با شغل تکراری و خسته کنند ه اش.

بعد از تماشای فیلم بود که در مورد کارگردانش کنجکاو شدم و چندین مصاحبه اش را خواندم. با خواندن مصاحبه هایش این جا و ان جا متوجه شدم مرد بزرگی هست و اندیشه و نگرشش به زندگی خیلی قشنگ و در عین حال ساده است. مثلا جیم جارموش مثل بقیه دنیا تلفن اسمارت ندارد اصلا تلفن ندارد لب تاب هم ندارد یک ای پد دارد که در این ایمیل هایش را چک میکند. خیلی اسیر این دنیای پر تکنولوجی نشده است. ساده رندگی میکند فیلم هایش هالیوودی نیست بلکه بیشتر توسط سرمایه گذاران کوچک ساخته میشود و به قول خودش برای پولسازی فیلم نمی سازد، فیلم می سازد برای این که می خواهد پیامی بدهد...

خلاصه که دیدن فیلم پترسون ساخته جیم جارموش را حتما توصیه میکنم.

سوهاضمه مغزم...